Kaget
Dening : Ega Novia Putri
Dina Kemis iki kelasku XII IPS
10 ana pelajaran olahraga. Pelajaran olahraga ana ing lapangan basket amarga
materine basket. Rampung olahraga awake sumuk lan kemringet. Banjur aku lan kanca-kanca
salin seragam ing kamar mandi. Sakwise salin aku dijak Wati menyang koperasi
kanggo jajan. Lagi mlaku tekan ngarep kelas jebulane Yuli, Rahma, karo Siti arep
melu nang koperasi. Rampung jajan balik nuju kelas, kelasku ana ing ndhuwur
lantai 2. Nalika aku arep mbukak lawang kelas kok kahanane sepi tanpa swara.
Dumadakan Andi nyeluk aku, Wati, Yuli, Rahma karo Siti.
"Ana apa e Ndi?"
ujarku marang Andi
"Rene kowe cah 5 maju nang
ngarep kelas."
Aku dadi bingung, nang ngarep
kelas wis ana Jodi, Anto, Nita lungguh ning kursi sing wis disediakake karo
bocah-bocah. Banjur aku nuruti melu lungguh ning ngarep.
Aku tambah bingung, kahanane
dadi medeni kaya ngene, aku ora ngerti apa-apa kok aku dilungguhke ning ngarep
kelas bareng cah 7 iki.
"Iki ana apa to Ndi?"
pitakone Rahma
"Iya iki ki ngapa Ndi? Aku
ra ngerti apa-apa iki." tambahe Siti
"Uwis saiki do meneng kabeh
wae." ujare Andi
"Ha kepiye to Ndi. Ngajak
gelut po piye awakmu?" tegase Anto
"Wis wis, sing santai sek.
Rungokke Andi ndhisik!" ujare Cahya nengahi
"Cepet to Ndi jelaske, ora
usah kesuwen." jawabku
Kahanane nggawe aku dadi wedi,
bocah-bocah sing lungguh ning ngarep kelas yo padha bingung ora ngerti kudu
kepiye.
"Wingi kowe-kowe padha
nggawe masalah apa karo Bu Mawar?" ujare Andi. Nadane keras nggawe aku
sakanca tambah deg-degan. Bu Mawar yaiku wali kelas XII IPS 10 sing dikenal
tegas, galak, lan disiplin. Sapa wae sing nduwe masalah babagan kelas, bakale
sowan karo Bu Mawar.
"Nggawe masalah apa? Aku
rumangsa ora nyalahi." belane Rahma
"Iya aku padha. Iki ki
kenangapa si saktenane?" jawabku
"Halah, ora usah ngalor
ngidul. Ngakuo kowe cah." Bagus mbelani Andi
"Woy salah apa? Aku ora
rumangsa. Ora usah golek perkara." jawab Jodi, nanging karo nantang amarga
uwis ngrasa judeg.
"Ora usah golek perkara
liya, iki sakjane ana apa?" Wati melu mangsuli
"Ngaku wae ora usah do
ngapusi, wingi do kowe padha nduwe salah apa marang bu Mawar? Mesakke bu Mawar
ngerti ora?"
Mripatku uwis abang mbranang,
dilit maneh banyu bakale mili saka mripatku. Anto ngandani aku yen ora usah
nangis, merga dhewe ora salah dadi ora usah padha wedi.
Nanging aku uwis kebacut nangis,
amarga uwis ora bisa nahan.
Kahanane tambah nggawe bingung,
kabeh padha padu golek kabeneran.
Bocah kelas sing padha lungguh
nang kelas padha melu meneng.
Sakwise nglewati perdebatan kang
rame Andi ngomong
"Ngerti ra?"
Kabeh padha meneng ora ana sing
nyauri, merga uwis padha judeg kabeh.
"Iki sing jenenge
tisu." ujare Andi karo ngetokke tisu saka sak kathoke.
Sing padha lungguh nang ngarep
padha mencak-mencak kabeh, aku uga.
"Hahaha gelem wae
dapusi." Andi lan kanca kelas liyane padha ngguyu kepingkel - pingkel.
"Wola iki dasar Andi. Awas
kowe yo." jawabe Jodi
"Gelut wae yo Ndi, emosi
aku." Omonge Anto
"Hahaha santai - santai
cah, rasah sepaneng. Gur guyon." Tambahe Andi
Awale aku wis deg-degan, jebule
iki mung guyonane cah kelas. Lebar kemis minggu, e lebar nangis aku trus
ngguyu.
__________________________________________________________________________________
